കവിത
ഡോ.ആനി പോള്‍
………………………………………………………
അമേരിക്ക തന്നഭിമാനമാം
അംബരചുംബികളാം ബിംബങ്ങള്‍
വെള്ളിമേഘങ്ങളെ നോക്കി
ചിരിച്ചു നിന്നു
അന്നൊരു സുപ്രഭാതത്തില്‍
അസൂയയുടെ അമ്പുകള്‍!
വജ്രങ്ങള്‍ പോലെ തിളങ്ങുമാ
സൗധങ്ങള്‍ നടുങ്ങി വിറച്ചു
ലോകം നടുങ്ങി, ലോകര്‍ നടുങ്ങി
സ്വപ്നങ്ങള്‍ തകര്‍ന്നു
ജീവിതങ്ങള്‍ തകര്‍ന്നു
എല്ലാം വെറും പുകയായ് മാറി
വെള്ളി മേഘങ്ങള്‍ കാര്‍മേഘങ്ങളായ്
ചിരിച്ചുനിന്നൊരാ സൗധങ്ങള്‍
ദുഃഖത്തിന്‍ നിഴലായ്
മണ്ണോടു മണ്ണായ്
ജീവിച്ചു കൊതിതീരുംമുമ്പേ
സ്‌നേഹിച്ചുകൊതിതീരും മുമ്പേ
സേവിച്ചു കൊതിതീരുംമുമ്പേ
അവസാനിച്ചതെത്ര ജീവിതം!
ആ മണ്ണില്‍
അമ്മിഞ്ഞപ്പാലിന്റെ മണം
സ്‌നേഹത്തിന്റെ, ലാളനയുടെ രുചി
ദുഃഖത്തിന്റെ, വേദനയുടെ നിഴല്‍
ഇന്ന് ഒരു വര്‍ഷം !
ജാലകവാതില്‍ക്കലെത്ര കണ്ണുകള്‍
സ്വന്തം പ്രിയര്‍ക്കായ്
വഴി നോക്കിയിരിക്കുന്നു
സ്വന്തം അമ്മയുടെ, അച്ഛന്റെ
മകന്റെ, മകളുടെ, സോദരന്റെ
സോദരിയുടെ, ഭാര്യയുടെ
ഭര്‍ത്താവിന്റെ വരവിനായ്
ദുഃഖ സാഗരത്തിലാണ്ടു
മൂകമായ് കരയുമീലോകത്തെ
സ്വാന്തനത്തിന്‍ കരങ്ങള്‍ നീട്ടി
ആശ്വസിപ്പിച്ചീടാന്‍ നമുക്കു ദൈവം
ലോകത്തില്‍ സ്‌നേഹത്തിനായ്
സാഹോദര്യത്തിനായ്,
സമാധാനത്തിനായ് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കാം
നമക്ക് തീര്‍ക്കാം വീണ്ടുമാസൗധങ്ങള്‍!